Nie da się ukryć, że każde pokolenie ma swój czas , każde żyje swoimi problemami, w którym funkcjonują  stereotypy, a normą jest zasklepienie w swoim świecie najmądrzejszym, najważniejszym, jedynym, niepowtarzalnym. I tak, bez wyjątku,  ma każde ze znanych nam pokoleń.

Wspomniane wyżej stereotypy są często krzywdzące, tak naprawdę niczym nie poparte, ale są, a często wygłaszane,  pogłębiają  międzypokoleniową przepaść. Szkoda!

Co młodzi mówią o starszych? Ano, marudzą ,wszystko wiedzą najlepiej, wszystkiego się czepiają, całymi dniami siedzą w domu i nic nie robią i trzeba się nimi jeszcze opiekować i tolerować ich przywileje … My, starsi, wiemy, że to są półprawdy.

A co starsi wypominają młodym? Nie macie dla nas czasu, tylko wam  kariera i pieniądze w głowie, jesteście roszczeniowi, wygodniccy, nie potraficie żyć  bez nowych technologii  … To też półprawdy.

Kolejnym  przykładem biegunowości jest fakt jak siebie postrzegamy . Starsi  są w większości  obowiązkowi, oszczędni, dobrze wychowani, pomocni, rodzinni, pogodzeni z przemijaniem … czy to jest złe podejście do życia?

Młodzi –  asertywni, niezależni, cyniczni, skoncentrowani na szybkim  osiągnięciu bogactwa, na elegancji i chęci utrzymania ulotnej  młodości –  ponad wszystko. Nie za bardzo wiedzą kiedy zastopować … , ale czy to zasługuje na  piętnowanie?

Jest jeszcze pokolenie wnuków – oni są całkowicie z innego świata. Dla nich nowe technologie to uzależnienie, oni nie potrafią  rozmawiać ze sobą, chodzą z nosami utkwionymi w komórce, ze  słuchawkami na uszach, w necie obrzucają się wyzwiskami. Ich życie jest dla nas koszmarem, nasze życie jest dla nich dziwactwem.

Oni są tam, gdzie nas nie ma – są na TIK TOKU, INSTAGRAMIE, FACEBOOKU, TWITTERZE … .Samotni, delikatni – choć wulgarni , wrażliwi na hejt, który leje się strumieniami w Internecie na ich młode głowy, ale robią to samo. Z czasem  nie wytrzymują  napięcia, tragedie, niestety częste, bywają ich udziałem!

I jak tu się porozumieć?

Jak znaleźć złoty środek spinający pokolenia?

Po pierwsze – nauczmy się nie oceniać, przecież nigdy nie wiadomo  co się kryje w drugim człowieku! Po drugie –  pamiętajmy, że kluczem do dobrej relacji dwóch osób z różnych pokoleń jest życzliwe zainteresowanie, bez zakładania z góry ,że wiemy czego chce rozmówca.  Jego  cele i pragnienia zdecydowanie różnią się od naszych, sugestie owszem, ale subtelne i z wyczuciem, ale  ostateczną decyzję pozostawmy  swojemu rozmówcy. To jest jego życie!

Pani wykładowczyni otworzyła nam szeroko oczy na wiele spraw dotyczących młodszych pokoleń. Faktycznie  – oni są inni,  nie są przecież nami i dobrze , dzięki nim świat idzie do przodu, a my mamy komu kibicować!

Tylu mądrości dowiedzieliśmy się dzięki projektowi dofinansowanemu przez Ministerstwo Rodziny i Polityki Socjalnej  ze środków programu wieloletniego na rzecz Osób Starszych ,,Aktywni+” na lata 2021 – 2025  INWENCJA.

Maria Prymakowska – Paluch